Michael Schumacher jest jednym z najsławniejszych i najlepszych kierowców Formuły 1 jacy kiedykolwiek ścigali się po torach F1. W ponad 50- letniej historii tego bardzo emocjonującego sportu niewielu może poszczycić się osiągnięciami takimi jak utalentowany Niemiec. Siedmiokrotne mistrzostwo świata oraz otwarta droga do pobicia rekordów wszechczasów, należących do Alaina Prosta oraz Ayrtona Senny stawiają Niemca na zdecydowanej pozycji lidera współczesnej Formuły 1. Swe pierwsze kroki jako kierowca wyścigowy Schumacher stawiał na torze kartingowym, który był własnością jego ojca. Być może ten fakt sprawił, iż Niemiec do perfekcji opanował technikę jazdy wszelkiego rodzaju bolidami, co zaowocowało tak znakomitymi osiągnięciami w profesjonalnych zawodach GP organizowanych przez FIA.

Pierwszy wyścig w gronie kierowców F1 Schumi odnotował w 1991 roku na torze Spa-Francorchamps w walce o GP Belgii jadąc za kierownicą Jordana. Już wtedy sponsorzy oraz stajnie wypatrzyły w nim przyszłego mistrza kierownicy. Obok Ayrtona Senny, Niemiec był uważany za największy talent F1. Dlatego też w bardzo krótkim czasie awansował w hierarchii kierowców po to, aby w 1994 roku wraz z zespołem Benettona sięgnąć po swój pierwszy tytuł mistrza świata. Ten laur nie przyczynił się do pogorszenia wyników Michaela, wręcz przeciwnie- zdopingował go do jeszcze bardziej zaciętej walki, po to aby w 1995 roku obronić tytuł mistrzowski. Od tego sezonu z Michaelem Schumacherem liczył się każdy. W 1996 roku stajnia Ferrari zaoferowała cudownemu dziecku kontrakt, który nieprzerwanie trwa aż do dzisiaj. Mimo początkowej niechęci tifosi, Schumacher swoją determinacją i głodem walki zdołał zrównać sobie absolutne oddanie kilkuset tysięcy fanów Ferrari na całym świecie. Presja jaką wywierali na Niemca tifosi była tak ogromna, iż zespół Ferrari musiał w końcu wybić się od dna i pokazać światu jaki tkwi w nim potencjał.

W 1997 roku Schumacher przegrał walkę z Villeneuvem i stracił wszystkie "zarobione" punkty za próbę wypchnięcia Kanadyjczyka z toru. Incydent ten komentowano na różne sposoby, ostatecznie uznano go za brawurę i brak wyobraźni młodego chłopaka. Sezon 1998 to dominacja McLarena i mimo usilnej woli walki porażka z Miką Hakkinenem. W kolejnym sezonie wierni kibice Schumachera przeżyli chwile grozy podczas GP Wielkiej Brytanii na torze w Silverstone, kiedy Niemiec wypadł z toru i przy prędkości przekraczającej 100 km/h uderzył czołowo w bandę okalającą tor. W wyniku zderzenia Schuamcher złamał prawą nogę, co zaowocowało 6- miesięczną rehabilitacją. Tym sposobem po raz kolejny Schumiemu tytuł mistrza świata uciekł sprzed nosa. Na pocieszenie i otarcie łez pozostał tytuł mistrza w klasyfikacji konstruktorów. Dopiero sezon 2000 przyniósł stajni Ferrari oraz Schumacherowi pełnię zadowolenia- otóż po 21 latach z wielką fetą powrócił do Maranello tytuł mistrza świata kierowców. Gdy Michael Schuamcher hucznie świętował zdobycie kolejnego lauru, zespół Ferrari cieszył się z obrony tytułu w klasyfikacji konstruktorów.

Kolejny sezon za kierownicą czerwonego Cavallinio Michael Schumacher będzie pamiętał do końca życia jako ten najlepszy. Nowe F1 2001 mimo mniejszej mocy niż jednostki BMW zamocowane w Williamsach było niezawodne, co przyczyniło się to powtórzenia sukcesu sprzed roku, czyli obrony tytułu mistrzowskiego w obu klasyfikacjach już na 4 eliminacje przed końcem sezonu. Sezon 2001 był szczególny dla Michaela Schumachra także ze względu na bite przez Niemca rekordy F1, min. 51 zwycięstw Alana Prosta, awans na drugą pozycję w klasyfikacji wygranych pole position. Sezony 2002 oraz 2003 również okazały się bardzo pomyślne dla włoskiego zespołu. Wyjątkowo udany model F1 2001 pomyślnie rywalizował z konkurencją w pierwszych wyścigach sezonu 2002. W tym sezonie Michael wyrównał wyśrubowany rekord Fangia- zdobycia pięciu mistrzostw świata. W sezonie 2003 FIA postanowiła uatrakcyjnić wyścigi F1 i radykalnie zmieniła regulamin sportowy mistrzostw świata. Zaowocowało to dramatyczną, w porównaniu z poprzednimi sezonami, walkę o najwyższy laur F1. Po kilku latach przerwy w końcu losy mistrzostw rozstrzygnęły się w ostatnim wyścigu sezonu na torze Suzuka w Japonii. Szczęście ponownie uśmiechnęło się do starszego z braci Schumacherów, który tym sposobem zapisał się po raz kolejny do historii Formuły 1. Szczęśliwa passa Niemca trwała również w sezonie 2004. Zespół Ferrari zdobył obie korony mistrzowskie, ale w sezonie tym rosły także w siłę takie zespoły jak Renault, czy BAR po to aby w sezonie 2005 zdetronizować zespół z Maranello. Sezon 2005 nie był udanym sezonem zarówno dla Schumachera, jak i Ferrari. Słabo spisujące się opony firmy Bridgeston nie były w stanie dorównać konkurencyjnym Michelinom i po pięciu latach dominacji Niemiec nie zdobył tytułu i zakończył sezon dopiero na 3 miejscu tracąc do lidera klasyfikacji aż 71 punktów.